عربده کردن. [ ع َ ب َ دَ / دِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) بدمستی کردن. فریاد کردن : شحنه بود مست که آن خون کند عربده با پیرزنی چون کند.نظامی.هر که می با تو خورد عربده کرد هر که روی تو دید عشق آورد.سعدی.پسرش خمر خورد و عربده کرد. ( گلستان ).
فرهنگ فارسی
( مصدر ) ۱ - بد خویی کردن . ۲ - بدمستی ۳ - نعره زنی . ۴ - نعره زدن .