بالام جان. ( ترکی ، اِ مرکب ) ( ازترکی بالا بمعنی فرزند و میم علامت تملک یا ضمیر متصل مفعولی ترکی و جان فارسی )، کلمه عطوفتی است که کوچکتران و زیردستان را بدان آواز دهند. ( یادداشت مؤلف ). || بکنایه و مزاح ، قزوینی. ( یادداشت مؤلف ). از آنرو که آنان بتقلید ترکان به اطفال و زیردستان خود بالام یا بالامجان ( با لام ترکی باضافه جان فارسی ) یعنی طفلم یا فرزند جانم خطاب کنند: فلان بالام جان است ، بمزاح یعنی قزوینی است. ( یادداشت مؤلف ).
