امر مستمر. [ اَ رِ م ُ ت َ م َ رر ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) در اصطلاح دستور زبان فارسی عبارت از فعل امری است که باعلامت استمرار «می » و «همی » همراه باشد : چو من رفتم از آنسو رو که خواهی نگه می دار رسم پادشاهی.نظامی.در آن گلشن چو سرو آزاد می باش چو شاخ میوه تر شاد می باش.نظامی.سنگ بینداز و گهر می ستان خاک زمین می ده و زر می ستان.نظامی.جهد می کن تا توانی ای کیا در طریق انبیا و اولیا.مولوی.
فرهنگ فارسی
در اصطلاح دستور زبان فارسی عبارت از فعل امری است که با علامت استمرار می و همی همراه باشد .
