اطعام به اسیر

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اطعام به اسیر (قرآن). در این آیه خداوند اطعام کنندگان به اسیر را مدح کرده، در آیات بعد به آنان پاداش نیک و حفظ از عذاب قیامت را وعده داده است: «فَوَقـهُمُ اللّهُ شَرَّ ذلِکَ الیَومِ و لَقـّهُم نَضرَةً و سُرورا».در روایات نیز اطعام اسیران و احسان و نیکی به آنان سفارش شده است.
در قرآن اطعام به اسیر، از صفات نیک ابرار شمرده شده است آنجا که می فرماید: ان الابرار... • ویطعمون الطعام علی حبه... واسیرا.
رضایت خدا در اطعام به اسیر
درباره اطعام به اسیر، از سوی اهل بیت علیهم السّلام سفارش شده است و در قرآن به آن اشاره شده است، مثل آیات : ان الابرار... ویطعمون الطعام علی حبه... واسیرا. (در تفاسیر شیعه و سنی، روایاتی آمده است که آیات مذکور درباره اطعام حضرت علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السّلام نازل شده است.)
حکم اطعام با اسیر
یکی از مواردی که در قرآن به آن اشاره شده است، استحباب اطعام به اسیر می باشد آنجا که می فرماید: ویطعمون الطعام علی حبه... واسیرا. و به پاس دوستی خدا، بینوا و یتیم و اسیر را خوراک می دادند.
پاداش اطعام به اسیر
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم