بو شنیدن

لغت نامه دهخدا

بو شنیدن. [ ش ِ دَ ] ( مص مرکب ) بوی بدماغ رسیدن. || مطلع شدن. مرادف بو بردن. || احساس کردن و درک کردن :
هرکه نشنیده ست روزی بوی عشق
گو به شیراز آی و خاک ما ببوی.سعدی.رجوع به بوی شنیدن شود.

گزارش محتوای نامناسب