لغت نامه دهخدا معادی شکر. [ م ُ ش ِ ک َ ] ( نف مرکب ) شکرنده معادی. شکارکننده و شکننده دشمن : شاه بادی و توانا و قوی تا به مرادگه ولی پروری و گاه معادی شکری.فرخی.
