معنی ارنون | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

ارنون. [ ] ( اِخ ) ( غرّنده ) ( سفر تثنیه 2: 24 ) رودی است در طرف شرقی بحرالموت و در قدیم حدودموآبیان و عمونیان و پس از آن حدود موآبیان و اموریان و اخیراً حدود موآبیان و سبط راوبین را جدا میکرد. ( سفر اعداد 21: 13 و یوشع 13: 16 ). و اکنون آن را الموجب گویند. طول وی تخمیناً پنجاه میل است و در بحرالموت جاری است. آب آن در فصل زمستان بسیار، ولی درقلب الاسد نزدیک به خشکی میرسد. ( قاموس کتاب مقدس ).