عمادالدین طبری. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ طَ ب َ ] ( اِخ ) حسن بن علی بن محمدبن علی بن محمدبن حسن طبری ( یا طبرسی ) مازندرانی ، ملقب به عمادالدین و مشهور به عماد طبری و عماد طبرسی. از فقهای بزرگ امامیه و معاصر محقق حلی و خواجه نصیر طوسی بود. وی در سال 698 هَ. ق. حیات داشت. او راست : 1 - احوال السقیفة یا کامل السقیفة. 2 - الاربعون حدیثا فی فضائل امیرالمؤمنین ( ع ) و اثبات امامته. این کتاب چون به نام بهاءالدین محمد جوینی ( صاحب دیوان ) نوشته شده است آن رابه نام «اربعین بهائی » نیز می نامند. کتاب فوق نیز به همین جهت به «کامل بهائی » شهرت دارد. 3 - اسرارالائمة، یا اسرارالامامة، که در سال 698 هَ. ق. تألیف شده است. 4 - بضاعةالفردوس. 5 - تحفةالابرار، به پارسی ، در اصول دین. 6 - جوامع الدلائل و الاصول فی امامة آل الرسول. 7 - العمدة فی اصول الدین و فروعه الفرضیة و النقلیة. 8 - عیون المحاسن. 9 - الکفایة فی الامامة.10 - معارف الحقائق. 11 - مناقب الطاهرین فی فضائل اهل البیت المعصومین. 12 - المنهج فی فقه العبادات و الادعیة و الاَّداب الدینیة. 13 - النقض علی معالم فخرالدین الرازی. 14 - نهج الفرقان الی هدایةالایمان. ( از ریحانة الادب ج 3 ص 127 از روضات الجنات ص 169 و الذریعة ). و نیز رجوع به حسن طبری ( ابن علی بن... ) شود. عمادالدین طبری. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ طَ ب َ ] ( اِخ ) علی بن محمدبن علی کیاهراسی طبرستانی شافعی ، مکنی به ابوالحسن و ملقب به عمادالدین و مشهور به عماد طبری و عماد کیا. از فقهای نیمه دوم قرن پنجم هَ. ق. رجوع به علی کیاهراسی شود. عمادالدین طبری. [ ع ِ دُدْ دی ن ِ طَ ب َ ] ( اِخ ) محمدبن علی بن محمدبن علی طبری آملی ، مکنی به ابوجعفر وملقب به عمادالدین. وی از علمای شیعه اواسط قرن ششم هَ. ق. و از تلامذه شیخ ابوعلی بن شیخ طوسی بود. وشاذان بن جبرئیل و قطب راوندی ( متوفی در 573 هَ. ق. ) از وی روایت کنند. او در سال 560 هَ. ق. از بعضی مشایخ خود اجازه داشته است. او راست : 1 - بشارةالمصطفی لشیعة المرتضی. 2 - الزهد و التقوی. 3 - الفرج فی الاوقات والمخرج بالبینات. ( از ریحانة الادب ج 3 ص 129 از روضات الجنات ص 491. و مستدرک الوسائل ص 476 ).
فرهنگ فارسی
محمد بن علی بن محمد بن علی طبری آملی مکنی به ابو جعفر و ملقب به عماد الدین وی از علمای شیعه اواسط قرن ششم هجری و از تلامذه شیخ ابو علی ابن شیخ طوسی بود
