لغت نامه دهخدا ابن سمجون. [ اِ ن ُ س َ م َ ] ( اِخ ) طبیب اندلسی ، معاصر حاجب محمدبن ابی عمر منصور. در 391 هَ.ق. درگذشته است. ابن ابی اصیبعه گوید او طبیب مبرز و در مفردات ادویه مخصص بود. او راست کتابی در ادویه مفرده که ظاهراً از میان رفته است و کتابی در اقرابادین.
