مزروعه

لغت نامه دهخدا

( مزروعة ) مزروعة. [ م َ ع َ ] ( ع ص ) مزروعه. کشته : أرض مزروعة؛ زمینی کشته. ( مهذب الاسماء ). تأنیث مزروع. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). و رجوع به مزروع و مزروعة شود.
مزروعه. [ م َ ع َ ] ( ع ص ) مزروعة. تأنیث مزروع. رجوع به مزروع و مزروعة شود.

گزارش محتوای نامناسب