ره نمودن

لغت نامه دهخدا

ره نمودن. [ رَه ْ ن ُ / ن ِ / ن َ دَ] ( مص مرکب ) راه نمودن. ارشاد. دلالت. هدایت. راهنمایی کردن. رهنمون بودن. ( یادداشت مؤلف ) :
خدایم سوی آل اوره نمود
که حبل خدایست خیرالرجال.ناصرخسرو.بدین ره که رفتی مرا ره نمای.( بوستان ).رجوع به راه نمودن و مترادفات کلمه شود.