لغت نامه دهخدا
دیوسالار. [ وْ ] ( اِخ )علی سالار فاتح از ملاکان و متنفذان مازندران و از مردم کجور ( فوت 1326 هَ.ش. / 1367 هَ.ق. ). وی در انقلابات اوائل مشروطیت و در فتح قزوین و تهران دخالت داشت و از طرف ملیون در رجب 1327 هَ.ق. لقب سالار فاتح یافت. او مردی نویسنده و تاریخ دان بود و به تفنن شعر می گفت و تألیفاتی نیز دارد که بچاپ نرسیده است.
