ارذل العمر

لغت نامه دهخدا

ارذل العمر. [ اَ ذَ لُل ْع ُ م ُ ] ( ع اِ مرکب ) زبون ترین هنگام عمر که زمان پیری است. آخر عمر و آن بدترین عمر است که در آن عقل از کلانسالی بازگردد و صاحب آن از ثمره علم که تفکر در آیات است و قیام بموجب شکرش عاجز ماند و آن هفتادوپنج یا هشتاد یا نود است. ( منتهی الأرب ) : و مِنکم مَن یُرَد الی ارذل العُمُر. ( قرآن 70/16 ).
بگام غصه چو شیب و فراز پیمودی
درین مسافت اندک ز حمل تا به فصال
چو شربتی که عبارت ز ارذل العمر است
ز دست ساقی ایام درکشی و لیال.مؤلف معجم ( از آنندراج ).

فرهنگ عمید

زمان پیری. &delta، به مناسبت اینکه زبون ترین هنگام عمر است و انسان از تفکر، تعقل، و عبادت عاجز می ماند.

فرهنگ فارسی

زبون ترین هنگام عمر که زمان پیریست
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تماس فال تماس فال ماهجونگ فال ماهجونگ فال اوراکل فال اوراکل فال تخمین زمان فال تخمین زمان