دانشنامه اسلامی
لبب (۱۶ بار)
«أَلْباب» جمع «لُب» به معنای «مغز» است و از آنجا که مغز هر چیز، بهترین و اساسی ترین قسمت آن است به «عقل» خالص و «خرد»، «لُب» گفته می شود. بنابراین نقطه مقابل «اولوا الالباب» افراد بی مغز، پوک، میان تهی و بی محتوا هستند.
«لُبّ» جمع آن «الباب»، در اصل، به معنای خالص هر چیزی است، و عصاره خالص وجود آدمی همان عقل و اندیشه و مغز او است.
. یکی از معانی لبّ چنانکه در مصباح و صحاح و غیره آمده مغز است مانند مغز بادام و گردو و آن در قرآن پیوسته جمع آمده و مقصود عقل است. در مجمع میگوید: اَلْبابْ به معنی عقول و مفرد آن لبّ است راغب میگوید: لُبّ یعنی عقل خالص و ناآلوده... به قولی آن عقل پاک شده است هر لُبّ عقل است ولی هر عقل لُبّ نیست. پس مراد از اُولِی الْاَلْباب در قرآن صاحبان تفکر و اندیشه و درک اند، الباب جمعاً 16 بار در کلام اللَّه به کار رفته و از آنجمله خداوند چهار بار انسانهای متفکر را مورد خطاب قرار داده و «یا أُولِی الْاَلْباب» فرموده است چنانکه در آیه فوق یعنی ای انسانهای متفکر در قصاص زندگی هست و اگر بیاندیشید خواهید دانست. . این خردمندان از عذاب من و عدالت من بترسید . . و در بقیه آیات تذکر و عبرت را متوجه آنها فرموده است . .
