اهران

لغت نامه دهخدا

اهران. [ اَ ] ( اِ ) تیشه درودگری و تبر. ( ناظم الاطباء ). تیشه درودگری. ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( هفت قلزم ) ( آنندراج ) :
بکاه ار کوه کندن دست دادی
نه اهران بایدی نه اوستادی.نزاری قهستانی ( از انجمن آرا ).