مضحکه

لغت نامه دهخدا

( مضحکة ) مضحکة. [ م ُ ح ِ ک َ ] ( ع ص ، اِ ) آنچه سبب خنده و استهزاء گردد.( از ذیل اقرب الموارد ). و رجوع به مُضْحِکات شود.
مضحکه. [ م َ ح َ ک َ/ ک ِ ] ( از ع ، اِ ) لطیفه و بذله. || مقلدو بذله گو. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به مَضاحِک شود.

فرهنگ معین

(مَ حَ کَ یا کِ ) [ ع . مضحکة ] (اِ. ) باعث خنده ، مایة خنده .

فرهنگ عمید

باعث خنده، مایۀ خنده.

فرهنگ فارسی

باعث خنده، مایه خنده
(اسم ) ۱ - کسی که مورد خنده و استهزائ مردم قرارد گیرد . ۲ - گفته و مطلبی که موجب خند. شنونده گردد بذله جمع : مضاحک : چنانک بذلهای ناخوش و مضحکه ای سرد باشد که در مجلس بزرگی چنان بر کار نشیند و قایل آن از آن منفعتی یابد که بسیار بذله های خوش و مضاحک شیرین ده یک آن بخود نبیند. توضیح این کلمه در عربی مستعمل نیست .
آنچه سبب خنده و استهزائ گردد

فرهنگستان زبان و ادب

{burlesque} [هنرهای نمایشی] هجویه ای نمایشی که موضوع یا سبکی جدی را به سخره می گیرد و معمولاً با رقص و آواز همراه است

ویکی واژه

مضحکة
باعث خنده، مایة خنده.