فرنبغ. [ ف َ رَم ْب َ ] ( اِخ ) از: فر ( به معنی شکوه ) + بغ ( به معنی خدا ). نام یکی از سه آتشکده بزرگ ایران کهن و به معنی آتش شکوه خدایی است. محل این آتشکده کاریان فارس بوده است. ( از خرده اوستا ص 139 ). رجوع به آذرفرنبغ شود.
فرهنگ فارسی
مرکب از فر و بغ . نام یکی از سه آتشکده بزرگ ایران کهن و به معنی آتش و شکوه خدایی .
