نواله خوردن

لغت نامه دهخدا

نواله خوردن. [ ن َ ل َ / ل ِ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) لقمه خوردن :
گوینده چو دید کآن جوانمرد
بی دوست نواله ای نمی خورد.نظامی.مجنون که ز نوش بود بی بهر
می خورد نواله های چون زهر.نظامی.رجوع به نواله شود. || نصیب بردن. لفت ولیس کردن.حیف ومیل کردن :
نز هیچ عمل نواله ای خوردم
نز هیچ قباله باقیی دارم.مسعودسعد.

فرهنگ فارسی

لقمه خوردن . یا نصیب بردن . لفت و لیس کردن . حیف و میل کردن .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم