خوش ذوق

لغت نامه دهخدا

خوش ذوق. [ خوَش ْ / خُش ْ ذَ / ذُو ] ( ص مرکب ) آنکه ذوق نیکو دارد. خوش سلیقه.

فرهنگ عمید

۱. خوش قریحه، خوش طبع.
۲. خوش سلیقه.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - خوش سلیقه . ۲ - خوش قریحه ( شاعر ) نیکو طبع .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم