ضعاف

لغت نامه دهخدا

ضعاف. [ض ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ ضعیف. ( منتهی الارب ) :
ماند صوفی با بنه و خیمه ضِعاف
فارِسان راندند تا صف مصاف.مولوی.
ضعاف. [ ض ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ ضعوف. ( منتهی الارب ).

فرهنگ عمید

= ضعیف

فرهنگ فارسی

جمع ضعیف
جمع ضعوف