دعوت کردن

لغت نامه دهخدا

دعوت کردن. [ دَع ْوَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) خواندن کسی را. خواستن. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). خواندن و طلب کردن. || به میهمانی و ضیافت و جز آن خواستن کسی را. ( ناظم الاطباء ). خواهش آمدن کسی کردن به مهمانی یا محفلی و جزآن. به مهمانی خواندن. به جایی خواندن :
برو ای زاهد و دعوت مکنم سوی بهشت
که خدا در ازل از اهل بهشتم بسرشت.حافظ ( از آنندراج ). || تبلیغ کردن. به دینی یا مرامی یا عقیده ای خواندن. خواندن مردم به طرفداری از مقصدی یا مرامی. خواندن به امری : پیغمبر( ص ) نامه ای بدو [ اپرویز ] نبشت و او را به اسلام دعوت کرد.( فارسنامه ابن البلخی ص 106 ). با فایق طریق مراسلت و مکاتبت و موالات و مواخات پیش گرفت و او را به مخالفت تاش دعوت کرد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 55 ). || دعا کردن :
دعوت عاشقانه می کردم
بخت درهای آسمان بگشاد.خاقانی.|| آواز دادن و بانگ کردن. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - خواندن ( کسی را ) . ۲ - خواهش کردن کسی کردن بمهمانی یا محفلی و جز آن .

ویکی واژه

دعوت‌کردن
دعوت، دعوت ساختن.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال ارمنی فال ارمنی استخاره کن استخاره کن فال شیخ بهایی فال شیخ بهایی فال تاروت فال تاروت