پارسه

لغت نامه دهخدا

پارسه. [ س َ / س ِ ] ( اِ مرکب ) گدائی. ( برهان ). تکدّی. پَرسه. || گدا. ( غیاث اللغات ).
پارسه. [ س َ ]( اِخ ) یکی از شعب نژاد ایرانی. رجوع به فارس شود.
پارسه. [ س َ ]( اِخ ) پارس [ س َ ] سرزمین پارس. || شهری در پارس ( فارس ). رجوع به پرس پلیس و تخت جمشید شود.

فرهنگ معین

(س ِ ) (اِمر. ) ۱ - گدایی ، پرسه . ۲ - گدا.

فرهنگ عمید

۱. دوره گردی برای گدایی، گدایی.
۲. کدخدایی

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - گدایی پرسه تکدی. ۲ - گدا.
گدایی یکی از شعب نژاد ایرانی

فرهنگ اسم ها

اسم: پارسه (دختر) (فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: pārse) (فارسی: پارسه) (انگلیسی: parse)
معنی: مردم پارس، پارسی در پارسی باستان به صورت پارسه نوشته می شده است و پارسی به معنای مردم پارس است، س پارسی

دانشنامه آزاد فارسی

پارسه (رایانه)(Parse)
تقسیم برنامه به قطعات کوچکتر تا برنامه بتواند روی اطلاعات آن کار کند.

ویکی واژه

~ نوع دیگر نام قوم پارس و هلانیک تاریخ‌نگار و جغرافی‌دان یونان باستان مده و پرسه را منشاء قوم ماد و پارس می‌داند.
~ نام مکان و شهر باستانی است که به زبان یونان باستان پرسپولیس نامیده می‌شد.
گدایی، پرسه.
گدا.