معنی مواعظ | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

مواعظ. [ م َ ع ِ ] ( ع اِ ) ج ِ موعظه. پندها و نصیحتها و موعظه ها. ( ناظم الاطباء ). پندها و نصیحتها. ( غیاث ) ( آنندراج ) : این کتاب کلیله و دمنه فراهم آورده علما و براهمه هند است در انواع مواعظ. ( کلیله و دمنه ). اشارات و مواعظ آن را که در فهرست مصالح دین و دنیاست نمودار سیاست خواص و عوام ساخت. ( کلیله و دمنه ). آن حکم و مواعظ مهجور مانده بود. ( کلیله و دمنه ). و رجوع به موعظه شود.

فرهنگ معین

(مَ عِ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ موعظه ، پندها، نصیحت ها.

فرهنگ عمید

= موعظه

فرهنگ فارسی

جمع موعظه
( اسم ) جمع موعظه موعظه ها پند ها : و مواعظ بسیار لایق هر حکایت درو زیادت گردانید . ] ( روضه العقول . مقدمه مرزبان نامه .تهران .۱۳۱۷ ص ز )
جمع موعظه پندها و نصیحتها و موعظه ها

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] مواعظ اثر شیخ محمدتقی شوشتری (1320-1416ق)، به زبان فارسی است که مشتمل بر بیان مواعظ و اندرزهای برگرفته از قرآن و احادیث است.
کتاب، مشتمل بر یک مقدمه و متن می باشد. متن کتاب شامل سی مجلس است که در ماه محرم و صفر سال های 1350 و 1351ق ذکر شده است.
مؤلف، در بیان مباحث و مطالب از آیات، روایات، حکایات و اشعار عربی و فارسی استفاده نموده است. عنوان مجالس بیان نشده است و آغاز هر مجلس، با ذکر آیه یا آیاتی از قرآن یا بیان روایتی از معصومین(ع) می باشد.
مترجم توضیحات و اضافات خود را با پرانتز یا کروشه از ترجمه جدا کرده است.
کتاب، حاوی شرح و توضیح مطالب و مسائل اخلاقی با استفاده از آیات قرآن کریم و روایات شریفه است.