ملوم. [ م َ ]( ع ص ) نکوهیده. مَلیم. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). ملامت کرده شده. ( آنندراج ) ( غیاث ) : و لاتجعل یدک مغلولة اًِلی عنقک و لاتبسطها کل البسط فتقعد ملوماً محسوراً. ( قرآن 31/17 ). تا دامن قیامت گویند ابله مردی بود محمد زکریا که به اختیار در کشتی نشست تا غرق شد و از جمله ملومان باشم نه از جمله معذوران. ( چهارمقاله چ معین ص 115 ). پیش دست و دلت چهل سال است که ابر و دریا معاتب اند و ملوم.انوری ( دیوان چ مدرس رضوی ص 347 ).در دنیا و عقبی ملوم و معاقب و مذموم و مخاطب گردد. ( سندبادنامه ص 160 ). اگر من به استقلال نفس خویش خواهم که انتقام کشم... به نزدیک عقلا ملوم و معاتب شوم.( مرزبان نامه چ قزوینی ص 206 ). پادشاه را خرج از کیسه مظلومان نباید کردن و ملوم و مذموم در افواه خلق افتادن. ( مرزبان نامه ایضاً ص 292 ). قومی گفتند شعر شعاری مذموم است و شاعر در همه اوقات به همه ملوم. ( لباب الالباب چ نفیسی ص 12 ). امیر نوروز... به سبب آنکه با ولی نعمت خود یاغی شد، مذموم زبانهای خاص و عام و ملوم لسانهای کرام و لئام گشت. ( تاریخ غازان ص 44 ). می خواهی در دنیا ملوم و مذموم و به آخرت مأخوذ و معاتب گردم. ( تاریخ غازان ص 73 ).
فرهنگ معین
(مَ ) [ ع . ] (اِمف . ) نکوهش شده ، سرزنش شده .
فرهنگ عمید
ملامت شده، سرزنش شده، نکوهیده.
فرهنگ فارسی
ملامت شده، سرزنش شده ( اسم ) ملامت کرده شده سرزنش شده : [ ... تا دامن قیامت گویند : ابله مردی بود محمد زکریا که باختیار در کشتی نشست تا غرق شد و از جمله ملومان باشم نه از جمله معذوران . ] ( چهارمقاله . ۱۱۵ )
