مخصص
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. تخصیص یافته.
فرهنگ فارسی
( اسم ) خاص کننده تخصیص دهنده جمع : مخصصین .
دانشنامه آزاد فارسی
در اصول فقه، به عبارتی گویند که دامنۀ عام را محدود کند. در اصل ۸۲ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران آمده است «استخدام کارشناسان خارجی از طرف دولت ممنوع است، مگر در موارد ضرورت با تصویب مجلس شورای اسلامی». ممنوعیت استخدام کارشناسان خارجی عمومیت دارد؛ امّا جملۀ «مگر در موارد ضرورت» به عنوان مخصِّص آن را استثناء کرده است. خداوند می فرماید: انسان ها در خسران اند مگر آنان که به خدا ایمان آورده اند؛ «الاّ الذین آمنوا» (سورۀ عصر) مخصِّص است.
مخصص (المخصص). مُخَصَّص (المُخَصَّص)
تألیف علی بن اسماعیل، معروف به ابن سیده، بزرگ ترین و کهن ترین واژه نامۀ موضوعی زبان عربی. مؤلف واژگان را بر اساس معانی مرتب کرده است. انسان، حیوان و طبیعت محور اصلی موضوعات متنوعِ آن است. این گونه فرهنگ ها برای کسانی که خواهان گسترش گنجینۀ لغوی خود در یک موضوع خاص باشند بسیار سودمند است. از ویژگی های این کتاب، کثرت مباحث نحوی و صرفیِ آن است. حجم این مجموعه در یکی از چاپ های آن (مصر، ۱۳۱۶ـ۱۳۲۱ق) بالغ بر ۱۷ مجلّد است.
