معنی استدبار | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

استدبار. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) استدبار امر؛ در آخر کار نگریستن چیزی را که در اوّل آن ندیده بود. ( منتهی الارب ). آخر کار را ملاحظه و اندیشه کردن ، از پس دیدن امری که از پیش ندیده بود. || اختیار کردن چیزی را. ( از منتهی الارب ). || ضد استقبال. ( منتهی الارب ). از پی فراشدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). || از پی کسی بر ستور نشستن. ( تاج المصادر بیهقی ). || پشت کردن. || ( اصطلاح فقه ) پشت بقبله بودن.

فرهنگ معین

(اِ تِ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) پشت کردن . مق استقبال . ۲ - (مص م . ) آخرکار را ملاحظه کردن .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] پشت کردن به چیزی را استدبار گویند. از این عنوان در باب های طهارت، صلات، حج، جهاد، نکاح، لعان و قضاء سخن رفته است.
کاربرد رایج آن در فقه، با اضافه به قبله یعنی «استدبار قبله»، مقابل «استقبال قبله» است.
پشت به قبله نشستن در حال تخلی
پشت به قبله نشستن همانند رو کردن به آن هنگام تخلّی حتی- به قول مشهور- در منزل نیز همچون بیابان، حرام است.
پشت به ماه نشستن در حال تخلی
به قولی، پشت کردن به ماه در حال تخلّی همانند رو کردن به آن، مکروه است.
دفن زن حامله غیر مسلمان با جنین از مسلمان
...