لغت نامه دهخدا ( میدعة ) میدعة. [ دَ ع َ ] ( ع اِ ) میدع. میداعة. جامه کهنه. || جامه دان یا جامه ای که بدان جامه را از گرد و غبار نگاهدارند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). میداعة. میدع. دامنک. ج، میدع. ( مهذب الاسماء ). || جامه ای که هرروزه پوشند. ج، موادع. ( ناظم الاطباء ).