غاشیه داری در زبان فارسی به معنای اطاعت و فرمانبرداری است و اشاره به حالتی دارد که فرد یا گروهی با فروتنی و تسلیم کامل، دستورات یا خواسته‌های کسی را اجرا می‌کنند. این واژه بیشتر در متون ادبی یا رسمی به کار می‌رود و بار معنایی آن به وابستگی یا تبعیت از مقام یا شخصی بالاتر اشاره دارد.
توضیح بیشتر
در گذشته، واژه غاشیه به معنای زین‌پوش یا پوششی برای زین اسب بوده است. غاشیه داری در معنای اصلی خود به خادمی اطلاق می‌شده که وظیفه نگهداری از زین‌پوش اسب مخدوم (ارباب) را بر عهده داشته باشد. به مرور زمان، این واژه به معنای خادمی مطیع و فرمان‌بردار تعمیم یافته که نه‌تنها وظیفه نگهداری از زین‌پوش اسب، بلکه خدمت‌گزاری کامل و همراهی مخدوم خود را در سفرها و امور مختلف بر عهده داشته است.
کاربرد
این واژه ممکن است در متون رسمی، ادبیات قدیمی، یا در توصیف افرادی که در خدمت یا اطاعت از مقام بالاتر هستند، استفاده شود. همچنین می‌تواند حالت استعاری داشته باشد و به معنای تبعیت بی‌چون‌وچرا از دستورات یا خواسته‌های کسی باشد.
