لغت نامه دهخدا شقامدار. [ ش َ م َ ] ( ص مرکب ) گستاخ و بیحیا. || بدکار و بدعمل و شریر. ( ناظم الاطباء ).- گروه شقامدار؛ مردمان بدکار و بدکردار. ( ناظم الاطباء ).
