پرتونامه شیخ اشراق

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] پرتونامه شیخ اشراق اثرى است که در آن شیخ شهاب الدین سهروردى اندیشه هاى اشراقى خود را بطور مختصر به زبان فارسى بیان نموده است.
این رساله به همراه سیزده رساله دیگر در کتابی به نام چهارده رساله آمده است که توسط فخرالدین رازى تألیف و ترجمه شده و سید محمدباقر سبزواری آن را تصحیح نموده است.
کسانى که مى خواهند از آراء و افکار شیخ اشراق اطلاّع کافى داشته باشند مى توانند به حکمة الاشراق، تلویحات و مکارحات وى مراجعه نمایند.
این رساله در ده فصل تدوین شده است.
شیخ اشراق در فصل اوّل به شرح بعضى از اصطلاحات فلسفى مى پردازد که عبارتند از:
آنگاه ثابت مى کند که صفت از محلّى به محلّ دیگر نمى تواند منتقل شود و در نهایت درباره جوهر فرد صحبت کرده و برلا یتجزّى بودن آن در خارج برهان اقامه مى کند.

جمله سازی با پرتونامه شیخ اشراق

در رسایل شهاب‌الدین یحیی سهروردی، عقل در مقابل وحی نیست بلکه در طول وحی است. حملات غزالی بر فلسفه مشاء در کتاب‌های «تهافت الفلاسفه» و «المنقذ من الضلال» ضرباتی کاری بر پیکره جریان فلسفی در جهان اسلام وارد کرد. یکی از آثار این حملات ایجاد بدبینی و ذهنیت منفی فزاینده نسبت به فلسفه در میان دینداران بود زیرا بسیاری از آنان فلسفه را اندیشه و تفکری بیگانه می‌دانستند. این نگرش زمانی تقویت می‌شد که با مراجعه به آثار فلسفی مشائی در آن زمان، در آن‌ها اثر چندانی از آیات قرآن و حدیث که دو منبع اساسی معرفت دینی هستند نمی‌دیدند. با توجه به این مسئله، سهروردی برای حمایت از فلسفه، رسالتی را آغاز کرد که طی آن کوشید تا میان فلسفه و عرفان و قرآن تا سر حد توان هماهنگی ایجاد کند و اگر پس از وی صدر المتالهین ملاصدرا سخن از «اتحاد قرآن و عرفان و برهان» به میان می‌آورد، به واقع می‌توان طراح و معمار اصلی این اندیشه را شیخ اشراق دانست.
و همچنان شیخ اشراق (شهاب الدین سهروردی) بنیان‌گذار فلسفه اشراقی می‌باشند، که در مقابل فلسفه ارسطویی (مشاء) عرض اندام کرده است.