م ادب

لغت نامه دهخدا

( مآدب ) مآدب. [ م َ دِ ] ( ع اِ ) ج ِ مَأدَبَة و مَأدُبَة. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). رجوع به مأدبة شود.

فرهنگ فارسی

( م آدب ) مادبه

جمله سازی با م ادب

زمانه بی ادبی راکه باتو بد بیند اگر ادب کند او بچوب دار کند
تئودوروس لاپجینجیان (ارمنی: Թեոդորոս Լափչինճյան) با نام ادبی تئودیگ (ارمنی: Թեոդիկ؛ ۱۸۷۳ – ۱۹۲۸) نویسنده و ناشر اهل ارمنستان که به خاطر سالنمای خویش به زبان ارمنی شناخته می‌شود.
بیش ازین، از حضرتت ترک ادب باشد سخن وقت آن شد کز دعا گردد زبانم کامگار
بر خاک نهادم به ادب پیش سگت روی در روی زمین نیست چو من خاک نهادی
برانم از در یار، ای ادب، که یک چندی ز ننگ بوسه ام آن آستان بیاساید
تو شاد باش و ز فضل و ادب حمایت کن گذشته اخترت از تیر و قدرت از ناهید