ابر گیر

لغت نامه دهخدا

ابرگیر. [ اَ ] ( نف مرکب ) ابرکش.

فرهنگ فارسی

( اسم صفت ) که ابر تولید کند که جاذب و جالب ابر باشد: دریا جنگل و کوه ابرکش باشد.

جمله سازی با ابر گیر

نه همچو قطره بخاکست بازگشت ترا؟ چو ابر گیر که خود سر بر آسمان سایی