نوا پرداز

لغت نامه دهخدا

نواپرداز. [ ن َ پ َ ] ( نف مرکب ) سرودگوی. نغمه پرداز. آنکه ساز می نوازد. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

سرود گوی ٠ نغمه پرداز ٠ آنکه ساز می نوازد ٠

جمله سازی با نوا پرداز

درین گلزار چون منقار بلبل نوا پرداز شد هر غنچهٔ گل
قدح پیمای بزم بی‌وفایی نوا پرداز قانون جدایی
آن نوا پرداز هندی را نگر شبنم از فیض نگاه او گهر
نفس شمرده زن ای بلبل نوا پرداز که رنگ گل به نسیم بهار برخیزد
بلبلان را روی گرم گل نوا پرداز کرد آتشین گفتار گردد عشق از تلقین حسن
ای نوا پرداز گلزار حدیث از تو خواهم درس اسرار حدیث