عاقبه
دانشنامه اسلامی
معنی سُّوأَیٰ: حالتی که صاحبش از آن در رنج باشد ( مقصود از آن در عبارت "عَاقِبَةَ ﭐلَّذِینَ أَسَاءُواْ ﭐلسُّوأَیٰ " عذاب بد است )
ریشه کلمه:
عقب (۸۰ بار)
جمله سازی با عاقبه
چون عاقبه الامر همه عجز و قصورست آن به که کنم کمتر و کمتر دهم ابهام
بغیر داغ نکویان نیافت بامن هیچ اجل چو عاقبه الامر بار من بگشود
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکالَ الْآخِرَةِ وَ الْأُولی یعنی: نکال الکلمة الاولی و الکلمة الأخری، فالاولی قوله: «ما عَلِمْتُ لَکُمْ مِنْ إِلهٍ غَیْرِی» و الأخری قوله: أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلی. و قال الحسن و قتادة: عاقبه اللَّه فجعله نَکالَ الْآخِرَةِ وَ الْأُولی فی الدّنیا و الآخرة.
سرم که خاک رهت نیست بهر خدمت توست وگرنه عاقبه الامر خاک خواهم شد