صائم به معنای کسی است که روزه می‌گیرد و در اصطلاح به روزه‌دار نیز اطلاق می‌شود. افرادی که به طور مداوم و پیوسته روزه می‌گیرند، به عنوان صائم الدهر شناخته می‌شوند. این واژه به دو صورت تعریف می‌شود: اول، به عنوان فردی که روزه می‌گیرد و در جمع به صایمین اشاره دارد. دوم، در معنای خاص‌تر، به یکی از امعائ اشاره دارد که در سیستم بدن قرار دارد و به آن معائ صایم گفته می‌شود. روزه‌داری یکی از اعمال مهم و مقدس در دین اسلام است که نه تنها به معنای خودداری از غذا و نوشیدنی در ساعات معین است، بلکه به معنای تقویت روح و نزدیک‌تر شدن به خداوند نیز می‌باشد. این عمل با نیت خالص و عبادت همراه است و به روزه‌دار فرصتی می‌دهد تا به تفکر و تعمق در زندگی بپردازد و از نعمت‌های الهی قدردانی کند.
صایم
لغت نامه دهخدا
فرهنگ معین
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - آنکه روزه گیرد روزه دار روزه گیر جمع صایمین. ۲ - یکی از امعائ که پس از اثنا عشر قرار دارد و بدان پیوسته است معائ صایم.
جمله سازی با صایم
بدو ایام بیض و من صایم وز خطا در صواب کوشیده
دهان آسیا از دانه بی بهر تنور از خوردن نان صایم الدهر
می‌دهد هر خادمی را مستعان اجر و مزد صایمان قایمان