۱. شکار: در معنای اول، «بشگرد» به عمل شکار کردن اشاره دارد. این معنا نشان‌دهنده فعالیت انسانی یا حیوانی برای گرفتن یا تعقیب شکار است و بر تلاش و مهارت در به دام انداختن جانوران تأکید دارد. شکار به‌عنوان یک فعالیت قدیمی، هم برای تأمین غذا و هم برای ورزش و تفریح استفاده می‌شده است و در این کاربرد، بشگرد نمایانگر خود فرایند شکار است.
۲. شکارگاه: در معنای دوم، این کلمه به محل یا محیطی گفته می‌شود که شکار در آن انجام می‌شود. این مکان می‌تواند جنگل، دشت یا هر منطقه‌ای باشد که جانوران در آن زندگی می‌کنند و شکارچی برای یافتن و گرفتن آنها به آنجا می‌رود. در این معنا، بشگرد بر جنبه مکانی شکار تمرکز دارد و محل طبیعی حضور شکار را مشخص می‌کند.
۳. شکاری، صیاد: در معنای سوم، «بشگرد» به شخصی اطلاق می‌شود که شکار می‌کند، یعنی شکاری یا صیاد. این معنا بر ویژگی فردی و مهارتی که شکار انجام می‌دهد تأکید دارد و نشان‌دهنده تجربه و توانایی شخص در به دام انداختن جانوران است.