الملقین

کلمه‌ی «الملقین» در عربی، جمع واژه‌ی «ملقی» است و از ریشه‌ی «لقی» گرفته شده است. ریشه «لقی» به معنای دادن یا دریافت کردن چیزی است. بنابراین، «الملقین» به کسانی گفته می‌شود که چیزی را دریافت می‌کنند یا به آن‌ها داده می‌شود. این دریافت می‌تواند مادی مانند پول یا اشیاء باشد و یا معنوی مانند پیام، علم، نعمت یا پاداش. در متون دینی و قرآن کریم نیز از این واژه استفاده شده است و نقش دریافت‌کننده را بیان می‌کند. به عنوان مثال، در آیه ۱۱۵ سوره اعراف آمده: «قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِمَّا أَنْ تُلْقِيَ وَإِمَّا أَنْ نَكُونَ نَحْنُ الْمُلْقِينَ»، که در آن ساحران به حضرت موسی گفتند: «اکنون یا تو عصای خود را بیفکن، یا ما بساط سحر خود را پهن کنیم و اجرا کنیم.» در این آیه، «الملقین» همان «دریافت‌کنندگان» یا «کسانی که چیزی به آن‌ها داده می‌شود» است. این واژه نشان می‌دهد که فرد یا گروه، آماده‌ی دریافت است یا نقش دریافت‌کننده را دارد. در کاربرد گسترده‌تر، «الملقین» می‌تواند به هر کسی اطلاق شود که چیزی به او داده شود، اعم از مادی یا معنوی. از نظر معنایی، این واژه با مفاهیمی مانند دریافت‌کننده، پذیرنده و مخاطب هم‌معنی است.