خنار نام یک قبیله نیمهکوچنشین در مازندران است که در مناطق جنوبی این استان، بهویژه در سوادکوه، زندگی میکنند. این قبیله به دلیل شغل عمده اعضای خود، یعنی چوپانی، به این نام شهرت یافته است.
نام خنار از واژه خنکدار مشتق شده است که به معنای چوپان است. این ارتباط به وضوح نشاندهنده شغل اصلی و سبک زندگی این قبیله است که به دامداری و نگهداری از گلهها وابسته است.
این قبیله از بومیان مازندران به شمار میروند و به عنوان ساکنان غیر آریایی بومی فلات ایران قبل از مهاجرت آریاییها شناخته میشوند. این قبیله در مناطق کوهستانی و جنگلی زندگی میکند و به خاطر شرایط جغرافیایی خاص این منطقه، به زندگی نیمهکوچنشینی روی آوردهاند.
خنارها به زندگی کوچنشینی و دامداری مشغول هستند و به طور سنتی به پرورش دامهایی مانند گوسفند و بز پرداخته و از محصولات دامی خود برای تأمین نیازهای روزمره استفاده میکنند. این قبیله دارای آداب و رسوم خاصی است که در طول زمان حفظ شده و به نسلهای بعدی منتقل شده است.
غالب افراد این طایفه دارای پوست سبزه و گندمگون هستند، که این ویژگی ظاهری به ویژه در مناطق کوهستانی و جنگلی مازندران مشاهده میشود.
خنارها به عنوان یک قبیله با تاریخ و فرهنگ غنی، نقشی مهم در تنوع فرهنگی و اجتماعی مازندران ایفا میکنند. آنها نه تنها در دامداری و کشاورزی فعالیت دارند، بلکه در حفظ و انتقال فرهنگ و آداب و رسوم محلی نیز سهم بسزایی دارند.