دانشنامه اسلامی
بیع یا به انشای مستقل تحقّق می یابد- مانند اینکه فروشنده بگوید: این کالا را به تو فروختم و خریدار قبول کند- و یا به انشای ضمنی که در ضمن انشای امری دیگر، به ملازمه حاصل می شود، مانند اینکه شخصی به دیگری بگوید: برده ات را از طرف من در برابر هزار تومان آزاد کن و او قبول کند و برده را از طرف وی آزاد نماید. در این جا لازمه ی آزاد کردن برده از طرف مقابل، مالکیت آن طرف نسبت به برده است؛ زیرا عتق، تنها در ملک صحیح است. ازاین رو، درخواست آزاد کردن برده از جانب او به دو درخواست تجزیه می شود: نخست، درخواست تملیک برده و فروختن آن به وی و دیگری آزاد کردن برده از جانب او. در نتیجه، بیع در ضمن درخواست شخص از مولای برده، به آزاد کردن او از طرف وی و پذیرش این درخواست از سوی مولا تحقّق می یابد.
صیغه در بیع ضمنی
برخی تصریح کرده اند: اموری همچون صیغه که در بیع مستقل معتبر است در بیع ضمنی معتبر نیست.