حدیث من اطاع علیا فقد اطاعنی

چنین که چشم تو آهنگ دین من دارد حدیث من چه کند؟ گر به کافری نکشد

گاهی حدیث من ز غزل‌های قمری است گاهی سماع من ز نواهای بلبل است

برا کوهی چو خورشید از پس کوه حدیث من رانی خوان و میرو

پیوسته حدیث من به گوشت بادا قوتم ز لب شکر فروشت بادا

افتاده در زبان خلایق حدیث من با تو به یک حدیث مجالی نیافته

حدیث من همه عالم برفت و خلق شنید وزین حدیث نخواهد ترا خبر گشتن