گیاهان اوندی

در بسیاری از گیاهان آوندی، رشد ثانویه حاصل فعالیت دو مریستم جانبی، کامبیوم چوب‌پنبه‌ای و کامبیوم آوندی است. رشد ثانویه ناشی از مریستم‌های جانبی باعث افزایش عرض ریشه یا ساقه گیاه به‌جای طول آن می‌شود. تا زمانی که مریستم‌های جانبی به تولید سلول‌های جدید ادامه دهند، ساقه یا ریشه به رشد قطری خود ادامه خواهند داد.

در گیاهان زمینی، ریزوئیدها تریکومی هستند که گیاه را به زمین متصل می‌کنند. در جگرواشان، آن‌ها وجود ندارند یا تک سلولی هستند، اما در خزه ها به شکل چند سلولی دیده می‌شوند. در گیاهان آوندی به آن‌ها "موهای ریشه" می‌گویند و می‌توانند تک سلولی یا چند سلولی باشند.

گیاهان آوندی را اغلب گیاهان ساکن خشکی می‌شناسند زیرا وجود سیستم آوندی باعث می‌شود که این گیاهان بتوانند در محیط خشک ـ آب و مواد کانی را از پایین‌ترین یاخته‌های ریشه به بالاترین نقطه پیکر خود برسانند و رشد کنند. غیر از گیاهان نهاندانه، سایر گیاهان آوندی برای لقاح به آب نیاز دارند.