سوره های حامدات

«سوره‌های حامدات» به گروهی از سوره‌های قرآن گفته می‌شود که با واژه‌ی «حمد» یا ستایش خداوند آغاز می‌شوند. واژه‌ی «حامدات» از ریشه‌ی «حمد» به معنای ستایش کردن گرفته شده است و نشان می‌دهد که این سوره‌ها با بیان سپاس و ستایش خداوند شروع می‌شوند و مضمون آن‌ها جلوه‌ای از بزرگی، ربوبیت، نعمت‌ها و رحمت الهی است. از جمله مشهورترین سوره‌های حامدات می‌توان فاتحه، انعام، کهف، سبأ و فاطر را نام برد. این سوره‌ها در متون اسلامی با نام‌های دیگری نیز شناخته می‌شوند؛ از جمله: حائات، حمد و مقاصیر القرآن. علت این نام‌گذاری این است که آغاز این سوره‌ها، مؤمنان را به یاد شکرگزاری، توحید، توکل و بندگی خدا می‌اندازد و ساختار معنایی آن‌ها بر پایه سپاس و ستایش الهی شکل گرفته است. مفسران گفته‌اند که این سوره‌ها دارای اهمیت معنوی ویژه‌ای هستند؛ زیرا روح مؤمن را به توجه قلبی و ارتباط نزدیک با پروردگار دعوت می‌کنند. سوره‌های حامدات همچنین در بیان آثار ایمان، نعمت‌های آفرینش، هدایت الهی و سرنوشت انسان نقش مهمی دارند. بنابراین، این عنوان نوعی توصیف احترام‌آمیز و معنوی برای دسته‌ای از سوره‌های آغازشده با حمد الهی در قرآن است.