لواط به عملی گفته می‌شود که مرد با مرد برای اطفای غریزه جنسی انجام می‌دهد و از نظر دین اسلام حرام و بسیار زشت است. این عمل در زمان پیامبر لوط علیه‌السلام میان قوم او رواج داشت و قرآن به شدت آن را نکوهش کرده است. خداوند در آیات مختلف، قوم لوط را به دلیل رفتاری که به جای زنان، با مردان انجام می‌دادند، گروهی منحرف و خطاکار توصیف می‌کند. لواط شامل انحراف جنسی و تخلف از قوانین طبیعی ازدواج است و از نظر اخلاقی و اجتماعی عملی بسیار ناپسند محسوب می‌شود.
در فقه اسلامی، برای لواط‌کننده احکام جزایی و کیفری تعیین شده است که شامل ایذا و حد می‌شود و در برخی منابع قدیمی، کیفر آن قتل نیز ذکر شده بود. با این حال، قرآن تأکید دارد که اگر فرد توبه کند و رفتار خود را اصلاح نماید، حد و کیفر از او برداشته می‌شود و خداوند مهربان و توبه‌پذیر است. شرط صحت توبه آن است که فرد صادقانه از عمل زشت خود بازگردد و جبران گذشته کند.
به طور کلی، حکم لواط در اسلام ترکیبی از منع، تنبیه و امکان اصلاح است. هدف از تعیین این حکم، بازگرداندن فرد به مسیر درست و اصلاح اجتماعی است و نه صرفاً تنبیه و مجازات بدون بازگشت. این اصل نشان می‌دهد که در فقه اسلامی، توبه و اصلاح فرد همواره مورد توجه و مورد پذیرش خداوند است.