ابن باکویه ابومحمد بن عبدالله شیرازی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ باکویه شیرازی، ابومحمد بن عبدالله بن عبیدالله، از مشایخ بزرگ صوفیه در سده ۴ و اوایل سده ۵ق /۱۰ و ۱۱م می باشد.
شهرت او در منابع عربی به صورت ابن باکویه، و ابن باکو، و در کتب فارسی گاهی به شکل باکو و باکویه ضبط شده است. نام او و نام پدرش در اکثر منابع معتبر قدیمی به صورتی است که در بالا آورده شده. ولی در بعضی از منابع متأخر نام او را علی و نام پدرش را محمد نوشته اند،
جامی، عبدالرحمان، ج۱، ص۳۲۰-۳۲۱، نفحات الانس، به کوشش مهدی توحیدی پور، تهران، ۱۳۳۷ش.
ابن باکویه در جوانی در حلقه مریدان و شاگردان شیخ ابوعبدالله ابن خفیف درآمد و پس از وفات شیخ (۳۷۱ق /۹۸۱م ) به سیر آفاق و سیاحت کشورهای مختلف پرداخت و حکایات و روایات بسیاری در احوال و اقوال مشایخ صوفیه گرد آورد.
دیلمی، ابوالحسن، ج۱، ص۲۵۹، سیره الشیخ الکبیر ابی عبدالله ابن خفیف، ترجمه رکن الدین یحیی بن جنید شیرازی، به کوشش آن ماری شیمل، آنکارا، ۱۹۵۵م.
ابن باکویه در نیشابور با ابوالقاسم قشیری و شیخ ابوسعید ابوالخیر مصاحب بوده است. وی ابتدا ابوسعید ابوالخیر و آیین سماع او را منکر بود، اما پس از دیدن کراماتی از شیخ، نسبت به او ارادتی تمام یافت.
محمد بن منور، اسرار التوحید، ج۱، ص۸۳-۸۶، به کوشش محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران، ۱۳۶۶ش.
...

جمله سازی با ابن باکویه ابومحمد بن عبدالله شیرازی

ابوالفرج عبدالرحمن بن نصرالله بن عبدالله شیرازی، پزشک مسلمان ایرانی بود که در حدود ۱۱۷۰میلادی، در حلب اقامت گزید.